semra hanım 3. ayını doldurmak üzere.artık kendisine verilen eşyaları tutabiliyor.Kendisine yaklaştığımız zamanda dokunmak için çaba sarf ediyor.Üniversitede iken çocuk gelişimi dersinde öğrendiğimiz çocuklardaki gelişim dönemlerini kendi evladında görmekte güzel bir duygu.Ve bir aydır çok şirin sesler çıkartıyor.1 haftadır babaannesi misafirimizdi.Kendisiyle çok güzel anlaştılar.Sadece bir zaman hariç,biz annesiyle fırsat bu fırsat diyerek semranın uyuduğu bir zamanda çok yakınımızda bulunan uzun zamandır halledemediğimiz bir iş için bankaya gittik.Evdeki hesabımız bankaya uymadı!Banka bu iş için merkez şubemize gitmelisiniz deyince hemen gideriz düşüncesiyle merkez şubeye gittik.Şubedede önümüzde 20 kişi vardı.tam o sırada semra uyanmış ve annesini bulamayınca başlamış ağlamaya.Babaannesinin çabuk gelin telefonuyla ne yapacağımızı şaşırdık.birdaha bulamıyacağımız bu fırsatı kaçırmak da istemiyorduk önümüzdede 10 kişi kalmıştı sırayı bekliyelim düşüncesi ağır bastı ve banka sıramızı bekledik tabi o sıradada babaannesinin telefonu hiç susmadı.İşimizi bitirdik ve 15 dakikalık bir yoluna ardından eve geldik.Gelince o komik(Bize göre komik çünkü babaannesi ağlıyordu.)manzarayla karşılaştık,Bababannesi ve kapıcının eşi kan ter içinde semrayı susturabilmek için kendilerince bir düzenek kurmuşlar ve ancak susturabilmişler.Yazık semracık 2 gün boyunca sitemkar bir şekilde annesine hiç gülmedi.

Bu arada bende gündüzleri semraya olan özlemimi gidermek için bende yeni bir yol buldum dün 5 öğrencimle bir yere ziyarete giderken sizlere bir süprizim var dedim ve onları semrayı görmeye götürdüm hem onlar sevindi hemde ben gündüz özlemimi giderdim.